Η Αντίσταση είναι γένους θηλυκού!
Απ’ τη Χιλή ως την Πολωνία & από την Τσιάπας ως την Κορέα!
Το ημερολόγιο του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Χώρου Rossonero για το 2021 είναι έτοιμο και διατίθεται στην τιμή των 5 ευρώ ( διαστάσεις 34x 35 σπιράλ).
H Ελλάδα των τελευταίων χρόνων είναι η χώρα της κρίσης. Αλλά τι είναι η κρίση έξω από το σύνολο μιας σειράς αναπαραστάσεων που έχουμε γι’ αυτήν; Το ζήτημα της αναπαράστασης, που είναι αρκετά δαιδαλώδες φιλοσοφικά, εννοείται εδώ ως καταμερισμός της πρόσληψης (αυτό που οι Αρχαίοι ονόμαζαν «τα αισθητά») η οποία παραδειγματίζεται και στην τέχνη αλλά δεν εξαντλείται σε αυτήν.
Πανδημία και καπιταλισμός: ιχνηλατώντας πτυχές μιας νοσηρής σχέσης
της συντακτικής επιτροπής
Σχόλια
Κερδοφορία, επένδυση και η πανδημία του κορονοϊού
Michael Roberts
Η «εκπόρνευση» της επιστήμης την εποχή της πανδημίας
Χρήστος Κάτσικας
Αφιέρωμα: Πανδημία και καπιταλισμός
Οι επιδημίες σε ιστορική προοπτική
Σπύρος Μαρκέτος
Περιβαλλοντική κρίση, καπιταλιστική ανάπτυξη και νοσηρότητα
Παναγιώτης Μαυροειδής
Χώροι και τόποι της πανδημίας: Βιώσιμα και αβίωτα μέλλοντα
Θάνος Ανδρίτσος, Γιώργος Βελεγράκης
Ο Γιώργης ο Ρόπαλος ήταν χρόνια ο αγροφύλακας του χωριού μας. "Χωρίον Ήμερον Ηλείας", όπως έγραφαν και οι επιστολές με ωραία καλλιγραφικά γράμματα τότε, στις αρχές του 1980. Ο Ρόπαλος ήταν ένα παλιοτόμαρο, έτσι έλεγαν όλοι στο χωριό. Ρεμάλι κανονικό. Παλιός χωροφύλακας στον εμφύλιο. Ρουφιάνος και σκατόψυχος. "Όποιο σκατό και να σηκώσεις θα τον βρεις από κάτω" λέγανε όλοι στο χωριό. Και τι δεν είχε κάνει στον σκατοβίο του... Ψευδομαρτυρίες, τραμπουκισμούς, μοιχείες και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς, μέχρι και βιασμούς είχε κάνει σε δύο ανάπηρες κοπέλες.
Τι να πάρω μαζί μου - Μανώλης Μητσιάς
Όπου τελειώνει η θάλασσα - Αργυρώ Καπαρού
Με τον άνεμο - Ελένη Νόνη
Ζωή και τούτη - Ανδρέας Σμυρνάκης
Το άδικο - Ορχηστρικό
Συνήθειες - Μανώλης Μητσιάς
Το λεωφορείο - Ελένη Νόνη
Το λαχείο - Χρυσούλα Κεχαγιόγλου
Ρεγάλο - Αργυρώ Καπαρού
Πριν ο ήλιος βγει - Μανώλης Μητσιάς
Η λέξη - Ελένη Νόνη
Του ονείρου τα τρένα - Αργυρώ Καπαρού
Με τον άνεμο - Ορχηστρικό
Όνειρο - Ελένη Νόνη
Τα ανθρώπινα - Αργυρώ Καπαρού
Το άδικο - Ανδρέας Σμυρνάκης
Η «φύση» της ψυχής είναι ανεπίδεκτη αναπαραστάσεων, μη αναγώγιμη, μη επικοινωνήσιμη, μη μορφοποιήσιμη, αλλά μορφοποιούσα (non fοrmata sed format). Είναι δυνατές οι απεικονίσεις της ψυχής εντός της γλώσσας ή σε φιγούρες, α γάλματα, ομοιώματα; Ποιος, και πώς... μπορεί να δώσει εξηγήσεις για ένα «μη αναγώγιμο βάθος» αισθητότητας...; Μόνον το «άφατο» είναι επιδεκτικό στο λόγο... το «αόρατο», στο βλέμμα... το «ακίνητο» στο κινούμενο, ορχούμενο Σώμα!
Ο αξιότιµος πρόεδρος του δικαστηρίου της Σαξονίας δρ Σρέµπερ, κορυφαίος µέσα στη χορεία των φροϋδικών ασθενών, αρχίζει µια µέρα να παραληρεί: πρέπει να µεταµορφωθεί σε γυναίκα και να συνουσιαστεί παθητικά, διότι αυτός είναι ο µόνος όρος για να σωθεί ο κόσµος, παρά τις αντιδράσεις που του προβάλλει ένας Θεός ικανός να καταλάβει µόνο από πτώµατα. Οι φαντασιώσεις του δεν είναι µύχιες και φευγαλέες. Θα τις υπερασπιστεί µέχρι του σηµείου να τις τυπώσει –παρά τη λογοκρισία– σε βιβλίο.
Ο Όννο Χάλας δεν είναι πια νέος, δεν είναι ήρωας ούτε καν ντετέκτιβ. Εξαιτίας μιας παρανόησης αποφασίζει να παίξει τον ρόλο του ιδιωτικού ερευνητή.
Η ελκυστική κόρη ενός Γερμανού συγγραφέα που πέθανε στην Ελλάδα του αναθέτει να ερευνήσει τις ασαφείς συνθήκες γύρω από τον θάνατο του πατέρα της και να ανακαλύψει το τελευταίο του χαμένο χειρόγραφο.
Το εισαγωγικό σημείωμα της σύνταξης
