Η Ουρανία Νιζαμίδου, γεννημένη το 1926, έζησε την "τυπική" ζωή των Ελλήνων κομμουνιστών της ηλικίας της: συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ, διώξεις τον καιρό του εμφυλίου πολέμου και τη μετεμφυλιακή περίοδο από το κράτος των εθνικοφρόνων, αγώνες για τη δημοκρατική ομαλότητα και την κοινωνική προκοπή μέσα από την ΕΔΑ, ξανά διώξεις με τη χούντα των συνταγματαρχών, ενδοαριστερές διαμάχες και ένταξη στην ανανεωτική Αριστερά, κοινωνική και πολιτική δράση μετά τη Μεταπολίτευση.

Οι έννοιες του δήμου και της κοινότητας έχουν βαθιά ιστορική καταγωγή και μακρά διαδρομή στην εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών. Παρά τα διαφορετικά περιεχόμενα και τις διαφορετικές μορφές που έλαβαν, ανάλογα με τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, αφορούν πάντα τη διαχείριση των "κοινών" από τους ελεύθερους πολίτες, σε αντιπαράθεση με τη συγκεντρωτική δεσποτική ή αυτοκρατορική - μοναρχική εξουσία.

"Αγάπα, ή κάλλιο κάψου από του πόθου τη φωτιά": με το ίδιο πάθος που ζωγράφισε την Καπέλα Σιστίνα και την ευαισθησία που μας χάρισε την Πιετά ο μέγιστος καλλιτέχνης της Αναγέννησης κάνει τη ζωή του φλογερά σονέτα.

Ο τόμος περιλαμβάνει σημειώματα που συντάχτηκαν για την παρουσίαση ελληνικών εκδόσεων. Σχολιάζουν από ιστορική σκοπιά πρωτότυπα και μεταφρασμένα βιβλία, που αναφέρονται στην κλασική και ύστερη αρχαιότητα αλλά και πιο σύγχρονες περιόδους. Τα περισσότερα προέκυψαν με την ευκαιρία μιας συγκεκριμένης έκδοσης με την οποία συνομιλούν στο πλαίσιο της γενικότερης ελληνόγλωσσης παραγωγής.

Ένα μυθιστόρημα "μοναδικό" και "καθηλωτικό", όπως το χαρακτήρισε η επιτροπή που το επέλεξε πρόσφατα για το επίζηλο βραβείο Booker. Η ενηλικίωση ενός κοριτσιού σε μια συντηρητική κοινωνία και σε μια εποχή βίαιων πολιτικών ταραχών.

"Το εμβληματικό έργο της αγγλικής λογοτεχνίας του 21ου αιώνα" (The Guardian), μιας από τις "εξυπνότερες συγγραφείς εν ζωή" (New York Times), του "θηλυκού Ροθ", όπως τη χαρακτήρισαν, που όμως δεν παρακολουθεί άνδρες σε κρίση, αλλά μια σύγχρονη ώριμη γυναίκα στο ταξίδι της προς μια νέα ζωή.

[...] ακόμα και, οι ρατσιστικές δράσεις πρέπει να θεωρηθούν ως θεμελιωμένες στα συμφέροντα ζωής των ατόμων, όπως τα αντιλαμβάνονται από την θέση τους· η ρατσιστική τους ποιότητα προκύπτει από την συγκεκριμένη "κατάσταση των προϋποθέσεων", από τον συγκεκριμένο τρόπο μέσω του οποίου τα κρατικά ρατσιστικά στρατηγήματα ως πλαίσια κοινωνιακών νοημάτων γίνονται προϋποθέσεις υποκειμενικά θεμελιωμένων δράσεων. 

Το έργο του Mauss για το έθνος αποτελεί ουσιαστικά την πρώτη γαλλική κοινωνιολογική θεωρητική προσέγγιση στο ζήτημα του έθνους και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι άρχισε να γράφεται μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, μια περίοδο παράλογης αιματοχυσίας και παράλληλης συγκέντρωσης όλων των εξουσιών στο κράτος. [...] Το έθνος για τον Mauss αποτελεί ένα περίπλοκο κοινωνικό γεγονός, μια αναδυόμενη ιστορική μορφή κοινωνικής οργάνωσης, που απαιτεί έρευνα, αλλά ταυτόχρονα και ένα πολιτικό όραμα, μια πολιτική αξία.

Ποια σκανδαλώδη μυστικά κρύβονται πίσω από τους τοίχους του Τουρνόν, μικρής επαρχιακής πόλης στις όχθες του Ροδανού, όπου όλοι γνωρίζονται, αλληλοπαρακολουθούνται, αλληλοπροστατεύονται; Γιατί ένα δεκάχρονο παιδί πηδάει από το παράθυρο στο κενό μπροστά στο φακό μιας κάμερας; Αυτός ο θάνατος σημαίνει την αρχή μιας σειράς αυτοκτονιών με θύματα ανήλικα παιδιά, οι οποίες έρχονται να διαταράξουν την επίπλαστη και εύθραυστη ισορροπία και να απελευθερώσουν παλιούς δαίμονες...