Ο παρών τόμος λειτουργεί ως μια χρηστική εισαγωγή στη μελέτη της ποίησης του Κωστή Παλαμά. Στην εκτενή εισαγωγή του φιλολογικού επιμελητή, "Ο Παλαμάς και η κριτική της ποίησής του", περιγράφεται και αποτιμάται η κριτική πρόσληψη του παλαμικού ποιητικού έργου, στο χρονικό ανάπτυγμα από τις αρχές της μέχρι σήμερα. Το πρώτο από τα ανθολογημένα κείμενα, "Χρονολόγιο Κωστή Παλαμά [1859 - 1943]" του Κ. Γ. Κασίνη, καλύπτει τις ανάγκες ενός γενικού κατατοπιστικού οδηγού με εργοβιογραφικές πληροφορίες για τον άνθρωπο και τον συγγραφέα Παλαμά.

Το έθνος που δεν αποκομίζει το μέγιστο από τα καλύτερα έργα των καλλιτεχνών του είναι εξ ορισμού ανόητο. Ο καλλιτέχνης είναι ένας από τους ελάχιστους που παράγουν. Ο καλλιτέχνης, ο αγρότης και ο τεχνίτης παράγουν πλούτο. Οι υπόλοιποι είναι απλοί μεταπράτες και τον καταναλώνουν. Η καθαρή αξία της καλής τέχνης για τον τόπο στον οποίο παράγεται έχει υπολογιστεί λογαριθμικά. [...] 

Ο κόσμος των πενήτων, των φτωχών και κατατρεγμένων, των αδύναμων και ευάλωτων ανθρώπων, είναι ο κόσμος του Παπαδιαμάντη. Ο αλάλητος στεναγμός τους αντηχεί μέσα στα διηγήματά του. Οι καημοί τους δεν έχουν μόνο κοινωνικά αίτια και γι' αυτό είναι χωρίς τελειωμό. Από τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη απουσιάζει η δράση, τα εξωτερικά μεγάλα γεγονότα, η περιπέτεια. Μεγαλώνουν ασύμμετρα όπως το δέντρο, χωρίς αυστηρό σχέδιο, χωρίς ανέλιξη συχνά, και τελειώνουν αθόρυβα.

Κάθε μέρα, πραγματοποιούμε σπουδαία κατορθώματα χρησιμοποιώντας τους υπολογιστές μας. Όταν "ανεβάζουμε" μια φωτογραφία στο Facebook μεταβιβάζονται εκατομμύρια στοιχεία πληροφορίας μέσω πολλών διαδικτυακών συνδέσμων που είναι επιρρεπείς σε σφάλματα· ωστόσο, τελικά ένα άψογο αντίγραφο της φωτογραφίας φτάνει στον προορισμό του. Χωρίς καν να το γνωρίζουμε, εφαρμόζουμε κρυπτογράφηση δημόσιου κλειδιού για να μεταβιβάσουμε απόρρητες πληροφορίες, όπως αριθμούς πιστωτικών καρτών, και χρησιμοποιούμε ψηφιακές υπογραφές για να επαληθεύσουμε την ταυτότητα των ιστοτόπων που επισκεπτόμαστε.

Ο σεξουαλικός προσανατολισμός των περισσότερων ανθρώπων είναι ετεροφυλοφιλικός: το ερωτικό τους ενδιαφέρον αφορά άτομα του αντίθετου φύλου. Ένα αξιοσημείωτο ποσοστό των ανθρώπων, όμως, συνήθως γύρω στο 5-10%, έχουν ομοφυλοφιλικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Γιατί συμβαίνει αυτό; Σε τι οφείλεται τελικά το φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας;

Στις αρχές του 18ου αιώνα μεταξύ Μοριά, Ιονίου και, πιθανότατα, Βενετίας, ο ζωγράφος και στρατιωτικός Παναγιώτης Δοξαράς (1662-1729) μετέφρασε στα ελληνικά τις πραγματείες περί ζωγραφικής του Λεονάρντο ντα Βίντσι και του ουμανιστή Λεόν Μπαττίστα Αλμπέρτι, κείμενα που συγκαταλέγονται στις σημαντικότερες πηγές της ιστορίας της ευρωπαϊκής τέχνης, καθώς και οδηγίες για την τεχνική της τοιχογραφίας από τον ιησουίτη ζωγράφο Αντρέα Πότσο.

"Έμαθα πολλά στην Ιατρική Σχολή, αλλά σίγουρα δεν έμαθα τίποτα για τη θνητότητα. Ναι μεν μου έδωσαν ένα αφυδατωμένο, άκαμπτο πτώμα για να το ανοίξω και να μελετήσω τα εσωτερικά όργανα, αλλά μοναδικός σκοπός ήταν να αποκτήσω γνώσεις για την ανθρώπινη ανατομία. Τα εγχειρίδια της Σχολής δεν ανέφεραν σχεδόν τίποτα για τα γηρατειά, την ανημπόρια που τα συνοδεύει ή τη διαδικασία του θανάτου. Τίποτα για το πώς εκτυλίσσεται αυτή η διαδικασία, πώς οι άνθρωποι βιώνουν το τέλος της ζωής τους και πώς αυτή η ιστορία επηρεάζει τους δικούς τους ανθρώπους - όλα τούτα φαίνονταν περιττά.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια εύληπτη και σφαιρική εισαγωγή στη φιλοσοφία της βιολογίας. Οι αναγνώστες θα βρουν εδώ πλούσιο υλικό για να σκεφτούν την ανάπτυξη των βιολογικών ιδεών, από την αρχαιότητα έως τον 18ο αιώνα, από τον Δαρβίνο μέχρι και την ανάδυση της μοριακής βιολογίας· τις ομοιότητες και τις διαφορές ανάμεσα στη βιολογία και στη φυσική, με ιδιαίτερη αναφορά στον προβληματισμό για το τι είναι γενίκευση, νόμος, μηχανισμός· την πολυδιάστατη πολυπλοκότητα των έμβιων συστημάτων - από τη μοριακή σύσταση και δυναμική έως τους οργανισμούς, τους πληθυσμούς και τις κοινωνίες.

Το "Φθινόπωρο" του Κωσταντίνου Χατζόπουλου είναι ένα έργο σταθμός της ελληνικής πεζογραφίας, καθώς αποτελεί το κορυφαίο πεζογράφημα του συμβολισμού στην Ελλάδα. Χαμηλόφωνο και ατμοσφαιρικό, μεταφέρει τον αναγνώστη του στην ελληνική επαρχία των αρχών του 20ού αιώνα για να αφηγηθεί τα ερωτικά και υπαρξιακά αδιέξοδα των ανθρώπων της.

Από το 1875 μέχρι το 1881, μια αρχαιολογική αποστολή της γερμανικής αυτοκρατορικής κυβέρνησης πραγματοποίησε στην Ολυμπία μια από τις πρώτες ανασκαφές μεγάλης κλίμακας, η οποία αποτέλεσε σημείο καμπής στην πορεία της αρχαιολογίας. Ώς τότε η αρχαιολογία έμοιαζε περισσότερο με κυνήγι θησαυρού. Οι ανασκαφείς της Ολυμπίας, αντίθετα, δημιούργησαν ένα νέο υπόδειγμα επιστημονικών ανασκαφών, φέρνοντας στο φως χιλιάδες αντικείμενα με σκοπό να τα τεκμηριώσουν στο σύνολό τους.