ΡΑΚΙΝΑΣ ΦΑΙΔΡΑ
Η κλασική γαλλική τραγωδία αποτελεί τον θρίαμβο μιας καθαρά τραγικής συγκίνησης. Ο Κορνέιγ (Pierre Corneille, 1606-1684), αφήνοντας βαθμιαία πίσω του το πνεύμα του μπαρόκ, καλλιεργεί στις δραματικές του συγκρούσεις το μεγαλειώδες και το υψηλό, και ο Ρακίνας (Jean Racine, 1639-1699), βαθύς μελετητής και θαυμαστής των αρχαίων Ελλήνων τραγικών, ιδίως του Ευριπίδη, επιχειρεί να ενσαρκώσει το ιδεώδες του καθαρού, του απόλυτου τραγικού, διαφοροποιούνται δηλαδή από το προγενέστερο παθητικό και δραματικό στοιχείο.