Η κλασική γαλλική τραγωδία αποτελεί τον θρίαμβο μιας καθαρά τραγικής συγκίνησης. Ο Κορνέιγ (Pierre Corneille, 1606-1684), αφήνοντας βαθμιαία πίσω του το πνεύμα του μπαρόκ, καλλιεργεί στις δραματικές του συγκρούσεις το μεγαλειώδες και το υψηλό, και ο Ρακίνας (Jean Racine, 1639-1699), βαθύς μελετητής και θαυμαστής των αρχαίων Ελλήνων τραγικών, ιδίως του Ευριπίδη, επιχειρεί να ενσαρκώσει το ιδεώδες του καθαρού, του απόλυτου τραγικού, διαφοροποιούνται δηλαδή από το προγενέστερο παθητικό και δραματικό στοιχείο.

Πιστός ακόλουθος της Άρτεμης, ο Ιππόλυτος αποστρέφεται τον έρωτα και περιφρονεί την Αφροδίτη. Η θεά του έρωτα, για να τον τιμωρήσει, εμπνέει στη μητριά του, τη Φαίδρα, σφοδρό έρωτα για τον πρόγονό της. Η Φαίδρα εξομολογείται, μέσω της παραμάνας της, το πάθος της στον Ιππόλυτο, αλλά εκείνος την αποκρούει. Η Φαίδρα, προτού αυτοκτονήσει, αφήνει ένα γράμμα για τον Θησέα, στο οποίο κατηγορεί τον Ιππόλυτο πως την πρόσβαλε. Ο Θησέας βρίσκει τη γυναίκα του νεκρή και διαβάζοντας το γράμμα θεωρεί πως αιτία του θανάτου της είναι ο γιος του.

Η συλλογή "Ειδωλολάτρες" αποτελεί το τέταρτο βιβλίο ποίησης της Ναταλίας Κατσού. Η σύνθεση περιλαμβάνει τέσσερις ενότητες, τέσσερις όψεις ενός κερματισμένου προσώπου, είδωλα σε αναζήτηση αντικειμένου λατρείας. Οι δύο πρώτες ενότητες, "Νάρκισσος" και "Ηχώ", εμπνευσμένες από τον μύθο, επιχειρούν να λύσουν την παρεξήγηση σχετικά με τον ρομαντικό νέο που δεν αναγνωρίζει την αντανάκλασή του.

Τι ξέρουμε για τον Πλάτωνα Ροδοκανάκη; Ποια πραγματικά γεγονότα της καλλιτεχνικής Αθήνας του 1910 έρχονται στο φως; Μια σειρά από φόνους στο σήμερα εκτυλίσσεται σε ένα φανταστικό αστυνομικό θρίλερ. Για να ερμηνευθούν όμως, καλούμαστε να στρέψουμε το βλέμμα αποκλειστικά στο παρελθόν, καθώς όλα τα στοιχεία για την εξιχνίασή τους βρίσκονται ακριβώς εκεί.

Δύο γυναίκες, η Νίνα και η Εκάβη, αφηγούνται με χειμαρρώδη τρόπο και σε πρώτο πρόσωπο τις ζωές τους: τους έρωτες, τους γάμους, τους αποχωρισμούς, τις απώλειες.

Δέκα ζευγάρια σε μια ιδιότυπη σκυταλοδρομία σεξουαλικών συναντήσεων. Η αποπλάνηση, η ερωτική συνεύρεση, ο αποχωρισμός εναλλάσσονται σε διαδοχικές σκηνές, όπου δέκα ζευγάρια, εκπρόσωποι όλων των κοινωνικών τάξεων στη Βιέννη του 19ου αιώνα και εγκλωβισμένοι σε έναν φαύλο κύκλο εξαπάτησης και αυταπάτης, δοκιμάζουν τα όρια που θέτουν οι κοινωνικές και οικογενειακές συμβάσεις.

Η συγκλονιστική πορεία προς την αυτογνωσία του βασιλιά Οιδίποδα, γιου του Λαΐου και της Ιοκάστης, που αναζητώντας εναγωνίως την αλήθεια για την καταγωγή του μαθαίνει πως, εν αγνοία του, υπήρξε πατροκτόνος και αιμομίκτης. Το τελειότερο ίσως έργο του Σοφοκλή, με την υποδειγματική δομή και με την εξαιρετική χρήση του μυθολογικού υλικού του θηβαϊκού κύκλου. Η τραγωδία που, με έντονα τα στοιχεία "αστυνομικού" και "ψυχολογικού θρίλερ", αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και στοχασμού για φιλοσόφους, καλλιτέχνες του θεάτρου και ψυχαναλυτές τους τελευταίους αιώνες.

Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, ο θάνατος του πατέρα της οικογένειας, ξαναφέρνει κάτω από την ίδια στέγη δύο αδερφές που έμεναν για χρόνια μακριά. Οι έντονες αντιπαραθέσεις και μια διαρκώς υποβόσκουσα ένταση δημιουργούν μια έκρυθμη κατάσταση ανάμεσα στη μικρή αδερφή, που εγκυμονεί, και τον φίλο της, από τη μία, και τη μεγάλη αδερφή, από την άλλη, η οποία έχει επιστρέψει στο πατρικό της με σκοπό να το πουλήσει και να λάβει το μερίδιό της από την οικογενειακή περιουσία.

Ένας διάσημος, πολυβραβευμένος συγγραφέας, ο Μάρκος, αδυνατεί για αρκετό διάστημα να γράψει. Η απόγνωση τον έχει καταβάλει, ο εκδότης τον πιέζει, οι αναγνώστες περιμένουν το επόμενο αριστούργημά του, η εικόνα της επιτυχίας, που πρέπει με κάθε θυσία να διαφυλαχτεί, κινδυνεύει να καταρρεύσει. Η επίκληση της Μούσας, που σχηματοποιείται στο πρόσωπο της Αλίκης, δεν θα τον διευκολύνει στην ανάκαμψη της δημιουργικής του πορείας. Αντιθέτως, θα τον παρασύρει σε μια οδυνηρή πορεία εσωτερικής αναζήτησης.