Ντάριο Φο - Γεννήθηκε το 1926 στο Σαν Τζιάνο, κοντά στο Παβέζε της Ιταλίας. Σπούδασε αρχιτεκτονική,
την οποία όμως εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με το θέατρο, αρχικά ως σκηνογράφος, ύστερα ως
ηθοποιός και φυσικά ως συγγραφέας και σκηνοθέτης. Ερμήνευσε αρκετά από τα έργα του. Μαζί με τη
σύντροφό του Φράνκα Ράμε στράφηκαν ενάντια στην κοινωνική ανισότητα, τον ρατσισμό, τη
διαφθορά, την κρατική και παρακρατική βία, τη θρησκεία και τον πόλεμο. Τα έργα τους συχνά
βασίζονταν στον αυτοσχεδιασμό, στο ύφος της commedia dell' arte και στους μίμους και

"Η όπερα της πεντάρας" γράφει ο Brecht εκείνη την εποχή "είναι κάτι σαν διάλεξη πάνω στη ζωή όπως ο θεατής θέλει να την βλέπει στο θέατρο. Επειδή όμως, βλέπει και μερικά πράγματα που δεν θα ήθελε να δει, δηλαδή τις επιθυμίες του, που όχι μόνο θα πραγματοποιούνται, αλλά θα γίνονται αντικείμενο κριτικής, θα είναι σε θέση, θεωρητικά τουλάχιστον, να αναγνωρίσει στο θέατρο έναν καινούριο ρόλο..." [...]

Ο «Πελεκάνος» είναι ένα αριστούργημα τεχνικής με εμφανείς συγγένειες με τα διηγήματα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, τον οποίο ο Στρίντμπεργκ μελετούσε και θαύμαζε. Η εωσφορική στην καταγωγή της σκληρής Μητέρα, ο αριβίστας Γαμπρός και το σκοτεινό, γεμάτο ενοχές αλλά κι εκδικητικότητα δίδυμο του Γιου και της Κόρης είναι άτομα από την αρχή καταδικασμένα να δηλητηριάζουν καθένα τη ζωή των άλλων, ενώ το παρόν/απόν φάντασμα του Πατέρα (ιδιοφυής η κίνηση της άδειας πολυθρόνας του από τον αέρα) προσθέτει τρόμο στους εφιάλτες των ζωντανών.

Στο έργο αυτό, ο συγγραφέας διαπιστώνει πως ο κόσμος είναι εκ κατασκευής κακός και οι άνθρωποι ιδιοτελείς και ανήθικοι. Κατά την ιδιόρρυθμη άποψη του Στρίντμπεργκ, μόνο η νεότητα διατηρεί ίχνη αγνότητας, ενώ η κοινωνία είναι διαβρωμένη από τη φενάκη του καθωσπρεπισμού και των ποταπών ανθρώπινων συναισθημάτων. Έχουμε να κάνουμε με μια εξωπραγματική εικόνα ενός σπιτιού και του περιβάλλοντος χώρου του. Όλοι οι ήρωες του έργου είναι ένοχοι για την ηθική παρακμή, εκτός από τον Φοιτητή, που δείχνει να απορεί για την κατάπτωση αυτή.

Δυο τύποι περιφέρονται ασταμάτητα με τα άλογά τους φιλοσοφώντας τη ζωή, με αφορμή την αφήγηση των ερώτων τους. Δεν ξέρουμε ποιοι είναι. Δεν ξέρουμε από πού έρχονται. Δεν ξέρουμε πού πάνε. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι ο ένας είναι αφέντης του άλλου. Ο αναγνώστης πολύ γρήγορα αναρωτιέται ποιος είναι πραγματικά ποιος. Κι αυτό επειδή μέσα από καταιγιστικές ερωτικές ιστορίες, τη μία πιο απρόσμενα περιπετειώδη και διασκεδαστική από την άλλη (παρελαύνουν καμιά εξηνταριά πρόσωπα), η πρωτοβουλία των κινήσεων αλλάζει συνεχώς χέρια.

O Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε γεννήθηκε στη Φραγκφούρτη στις 28 Αυγούστου 1749. Το 1765 πηγαίνει για να σπουδάσει νομικά στη Λειψία, αλλά δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική και συναναστρέφεται καλλιτέχνες. Έπειτα από τρία χρόνια, αιμοπτύσεις τον αναγκάζουν να επιστρέψει στην πατρίδα του. Τα έτη 1770-71 πηγαίνει στο Στρασβούργο, για να ολοκληρώσει τις νομικές του σπουδές. Εκεί αρχίζει να γράφει, κυρίως λυρικά ποιήματα, και πρωτογνωρίζει τον έρωτα, που έμελλε να παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή του. Το 1773 δημοσιεύει το πρώτο του δράμα: Γκαιτς φον Μπερλίχινγκεν.

Στην Ελλάδα το Μαύρο γάντι παρουσιάστηκε άπαξ, την παραμονή των Χριστουγέννων του 1989, ως χριστουγεννιάτικο δρώμενο από την Ελληνική Ραδιοφωνία. Ο Βάιος Παγκουρέλης, υπεύθυνος του θεατρικού αρχείου της ΕΡΤ, μου πρότεινε να μεταφράσω το έργο, προκειμένου να μεταδοθεί πανηγυρικά λόγω εορτών, αλλά και για να συσχετιστούν οι συμβολισμοί του κειμένου με τη λήξη της δεκαετίας του 1980. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Γιώργος Ρεμούνδος και πήραν μέρος επίλεκτοι ηθοποιοί.

Οι κάτοικοι της Δυτικής Ευρώπης βιώνουν όλο και πιο συχνά το συναίσθημα ότι δεν αναγνωρίζουν πλέον τη χώρα τους. Στο Λουξεμβούργο, το φαινόμενο αυτό συνδέεται με μια σειρά οικονομικών εξελίξεων που ανέδειξαν αυτό το μικρό κράτος σε ένα από τα πλουσιότερα στον κόσμο...

Οι συνεργατικές εκδόσεις Ακυβέρνητες Πολιτείες εγκαινιάζουν μια νέα θεατρική σειρά με έργα των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε. Πρόκειται για νέες μεταφράσεις του Αχιλλέα Καλαμάρα. Η επιμέλεια της σειράς είναι στα χέρια του Παναγιώτη Μιχαλόπουλου ενώ την αισθητική της υπογράφει η Μάρω Κατσίκα. Πρώτο έργο της σειράς, που κυκλοφορεί από σήμερα στα βιβλιοπωλεία, είναι το «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού». Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1970 στην Ιταλία με αφορμή και αιτία την κρατική δολοφονία του αναρχικού εργάτη σιδηροδρόμων Τζουζέπε Πινέλι.

Τρία αδέλφια, γόνοι βαθύπλουτης μεγαλοαστικής οικογένειας ξαναβρίσκονται στην πατρική βίλα ύστερα από καιρό. Οι δύο αδελφές ετοιμάζουν γεύμα προς τιμήν του αδελφού, που μόλις πήρε εξιτήριο από την ψυχιατρική κλινική, όπου διαμένει οικειοθελώς. Περιεχόμενα: e-υλικό: Το εξώφυλλο σε υψηλή ανάλυση Το βιβλίο ανήκει στη σειρά ΛογοτεχνίαΘέατροΝέες εκδόσεις Μοιραστείτε το!