Οι Μπεργκέ, πλούσια οικογένεια βιομηχάνων της Βαλ ντ’ Αόστα, έχουν ένα μυστικό και ο υποδιοικητής Ρόκκο Σκιαβόνε το ανακαλύπτει τυχαία, αντιλαμβανόμενος ότι γίνεται δέκτης μιας κραυγής απελπισίας από το εσωτερικό της οικογένειας. Η Κιάρα Μπεργκέ, η νεαρή κόρη της οικογένειας, πολύ δημοφιλής ανάμεσα στους συνομηλίκους της, εξαφανίζεται. Η εξαφάνισή της σηματοδοτεί την έναρξη ενός παιχνιδιού που παίζεται σε διαφορετικά επίπεδα.

Ο Ρος Λόκχαρτ είναι ένας εξηντάρης αυτοδημιούργητος δισεκατομμυριούχος. Όταν η δεύτερη γυναίκα του, η χαρισματική αρχαιολόγος Άρτις Μαρτινό, αρχίζει να φθίνει από ανίατη ασθένεια, αποφασίζει να επενδύσει στην επιστήμη αιχμής που υπόσχεται την ανάσχεση του θανάτου και την παράταση της ζωής. Ο Τζέφρι, ο γιος του από τον πρώτο του γάμο, θα τους συναντήσει σε μυστικές εγκαταστάσεις στα βάθη της Ασίας για μια σύντομη επίσκεψη κι έναν αβέβαιο αποχαιρετισμό.

Τελικά, θέλω να πω το εξής: πρέπει να σκεφτείτε ότι είμαστε μόνο από χώμα. Αυτό, ομολογουμένως, δεν είναι και τόσο σπουδαίο για να προχωρήσουμε και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Αλλά ακόμα κι έτσι, εννοώ παρ' όλο το κακό μας ξεκίνημα, δεν τα πάμε και τόσο άσχημα. Προσωπικά λοιπόν πιστεύω ότι, παρ' όλο που αντιμετωπίζουμε μιαν άθλια κατάσταση, θα τα καταφέρουμε. Με πιάνετε; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Κατάφεραν να επιλύσουν το Λαβύρινθο. Αυτό έπρεπε να ήταν το τέλος. Όχι άλλα τεστ. Όχι άλλες μεταβλητές. Όχι άλλο τρέξιμο. Ο Τόμας ήταν σίγουρος ότι μετά την απόδραση οι Γκλέιντερ θα ξανάπαιρναν πίσω τις ζωές τους. Όμως κανείς δεν ήξερε πραγματικά σε τι είδους ζωή θα επέστρεφαν.

Αλλά στο Γκλέιντ, η ζωή ήταν εύκολη. Είχαν φαγητό, καταφύγιο και ασφάλεια... μέχρι που η Τερέζα ενεργοποίησε το τέλος. Όμως στον κόσμο έξω από το Λαβύρινθο, το τέλος είχε ενεργοποιηθεί από καιρό.

Το θέμα αυτού του μυθιστορήματος του Αλμπέρ Καμύ είναι η επίμονη αναζήτηση της ευτυχίας ακόμα κι όταν το τίμημά της είναι το έγκλημα. Τις περιπέτειες του ήρωα, του Μερσώ (το ίδιο όνομα με τον πρωταγωνιστή του Ξένου), τροφοδοτεί η εμπειρία μιας δύσκολης και παθιασμένης νιότης -φτώχια, αρρώστια, ταξίδια στην κεντρική Ευρώπη και στην Ιταλία, η ζωή συντροφιά με τις τρεις φίλες του στο "Σπίτι μπροστά στον κόσμο" ("ένα σπίτι στο οποίο δεν διασκεδάζεις αλλά ένα σπίτι όπου νιώθεις ευτυχισμένος") αλλά και η μοναχική ζωή στα ριζά του βουνού Σενουά.

Στην παραθαλάσσια κωμόπολη Λα Ροσσέλ έχουν δολοφονηθεί με στραγγαλισμό έξι γυναίκες. Η πόλη ζει μέσα στον τρόμο. Ο πιλοποιός Λεόν Λαμπέ ζει πάνω από το καπελάδικό του. Είναι ένας ευυπόληπτος πολίτης που δεν δημιουργεί υποψίες. Περνάει ανενόχλητος όλα τα μπλόκα της αστυνομίας. Συχνάζει στο Καφέ ντε Κολόν κάθε βράδυ, όπου συναντά τον γιατρό, τον γερουσιαστή, τον αστυνομικό επιθεωρητή και άλλους, που παίζουν μπρίτζ. Προκαλεί έναν νεαρό ασκούμενο δημοσιογράφο της τοπικής εφημερίδας, στέλνοντας ανώνυμα σημειώματα όπου αναγγέλλει τους φόνους του.

Η Πάτι και ο Γούλτερ Μπέργκλαντ ήταν υποδειγματικό ζευγάρι. Εκείνος, δικηγόρος με περιβαλλοντικές ανησυχίες, πήγαινε στη δουλειά του με το ποδήλατο και ήταν αφοσιωμένος στην οικογένειά του. Εκείνη, τέλεια σύζυγος και μητέρα, ανακύκλωνε τις μπαταρίες, νοιαζόταν για την υγιεινή διατροφή και για τη γειτονιά τους. Οι Μπέργκλαντ ήταν από αυτούς που κάνουν τον κόσμο λίγο καλύτερο. 

Δεν αναγνώριζα πια αυτά που έλεγα.

Λίβανος, 1860. Οι χριστιανοί Μαρωνίτες εξεγείρονται κατά των Δρούζων τσιφλικάδων. Ο εμφύλιος πόλεμος τελειώνει με την επέμβαση των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Οι Δρούζοι, αν και νικητές, τιμωρούνται για τις πράξεις τους με εξορία και φυλάκιση στα διαβόητα μπουντρούμια του Βελιγραδίου, στο απώτατο άκρο της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που κάλυπτε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο. Μεταξύ των συλληφθέντων βρίσκονται οι πέντε γιοι του σεΐχη Γαφάρ Εζεντίν.

Ρωτάτε ποια είναι η ιστορία μου; Δεν πρόκειται για κάτι συναρπαστικό. Τα περισσότερα σκυλιά εδώ στο καταφύγιο έχουν μια πιο περιπετειώδη ιστορία να σας διηγηθούν αλλά, αφού ρωτάτε εμένα, θα σας πω ό,τι μπορώ να θυμηθώ απ’ τη ζωή μου. Δεν βρίσκομαι πολύ καιρό εδώ. Ξέρετε, κάποτε είχα κι εγώ μια κυρία που με αγαπούσε και με φρόντιζε. Έμενα μαζί της και ήμουν πολύ χαρούμενη. Όλα αυτά όμως πλέον ανήκουν στο παρελθόν. Πριν από μερικές μέρες με μάζεψαν από τον δρόμο, σχεδόν πεθαμένη από την πείνα και τις κακουχίες.