Πηγή έμπνευσης για τον Μισέλ Ουελμπέκ αλλά και για τον "ποιητή της πανκ" Ρίτσαρντ Χελλ, το "Ανάστροφα" του Ζορίς-Καρλ Ουισμάνς είναι ένα κορυφαίο δείγμα της 'λογοτεχνίας της παρακμής' "ένα ταξίδι μέσα από η μνήμη, μέσα από την ανάμνηση, μέσα από την φαντασία και την φαντασίωση, μέσα από την σκηνογραφία ενός αισθητικού χώρου", όπως σημειώνει ο Νίκος Μπακουνάκης στο επίμετρό του.
Η Σεροτονίνη (από το όνομα μιας ευφορικής ορμόνης) διασχίζει μια Γαλλία που αναμασά τις παραδόσεις της, τυποποιεί τις πόλεις της και καταστρέφει τις εξοχές της φέρνοντας τους ανθρώπους στα όριά τους. Ο μεσήλικας πρωταγωνιστής, ένας γεωργικός μηχανικός, αφηγείται όλη τη ζωή του, τη φιλία του μ' έναν αριστοκράτη γεωργό (αξέχαστο μυθιστορηματικό ήρωα και ανεστραμμένο είδωλο του πρωταγωνιστή), την αποτυχία των ιδανικών της νιότης τους, τη χαμένη του λίμπιντο, την ίσως παράλογη ελπίδα του να ξαναβρεί έναν χαμένο έρωτα.
Δέκα χρόνια η πόλη της Τροίας αντέχει στην πολιορκία των ελληνικών στρατευμάτων. Το αίμα συνεχίζει να χύνεται για την Ωραία Ελένη. Μετά από πολεμικές επιχειρήσεις σε γειτονικές πόλεις, μια άλλη γυναίκα καταλήγει ως σκλάβα στο στρατόπεδο των πολιορκητών, η βασίλισσα της Λυρνησσού, η Βρισηίδα.
Η Γαλλική Επανάσταση αρχίζει στις 28 Απριλίου του 1789, τη μέρα που ο ιδιοκτήτης μιας μεγάλης βιοτεχνίας χάρτινης ταπετσαρίας ανακοινώνει στο προσωπικό μειώσεις μισθών. Οι εργάτες εξεγείρονται, βάζουν φωτιά στις εγκαταστάσεις, τις λεηλατούν. Η Γαλλία είναι σε κρίση· οι άνθρωποι υποφέρουν. Ώσπου έρχεται αυτή η ατέλειωτη πνιγηρή νύχτα της 13ης Ιουλίου του 1789, μια νύχτα που όλοι την πέρασαν ξάγρυπνοι, γεμάτοι αγωνία. Το πρωί της 14ης Ιουλίου, με την άλωση της Βαστίλλης, η Επανάσταση είναι πλέον σε εξέλιξη.
Σ' ένα μικρό χωριό στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι δουλεύουν στα ορυχεία του νίτρου, ένα χαρισματικό κορίτσι αποκτά απρόσμενα το ρόλο της αφηγήτριας ταινιών. Οι άνθρωποι προτιμούν να ακούν εκείνη να αφηγείται και να ζωντανεύει μπροστά τους τις ταινίες παρά να τις βλέπουν στο σινεμά του οικισμού, και στριμώχνονται στο σπίτι της για να παρακολουθήσουν τις αυτοσχέδιες παραστάσεις της. Μέσα από την πορεία της μικρής αφηγήτριας, μεταφερόμαστε στο άνυδρο τοπίο της πάμπας, όπου η ζωή είναι σκληρή και απογυμνωμένη από κάθε κίνητρο να τη ζήσεις.
Η "Μεσσαλίνα της Γαλλίας" (1790), κείμενο ανωνύμου, εντάσσεται στην ελευθεριάζουσα ερωτική λογοτεχνία που γραφόταν κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα για να σατιρίσει τον έκλυτο βίο της Αυλής και έφτασε στην κορύφωσή της πριν από τη Γαλλική Επανάσταση. Το κείμενο εκκινεί ως αφήγημα καταγγελίας εναντίον της Μαρίας Αντουανέττας και της συντρόφου και αντιζήλου της δούκισσας ντε Πολινιάκ και, έπειτα από δεξιοτεχνικές διολισθήσεις του συγγραφέα, καταλήγει στην υμνολογία του αχαλίνωτου πάθους.
O Τζορτζ Ορρ βλέπει όνειρα -όνειρα που αλλάζουν την πραγματικότητα. Όταν ξυπνάει, ο κόσμος έχει προσαρμοστεί σε ό,τι ονειρεύτηκε το προηγούμενο βράδυ.
"Τα γεγονότα είναι τα ίδια, οι πρωταγωνιστές είναι εκείνοι που ήταν, το ίδιο και η εποχή". Τα λόγια αυτά του Μονταλμπάν σηματοδοτούν το νέο του μυθιστόρημα για τους Βοργίες, στο οποίο παρελαύνουν τα κυριότερα μέλη της περίφημης οικογένειας των Καταλανών που, μέσα από δολοπλοκίες αλλά και διορατικούς χειρισμούς, διαμόρφωσαν τα ιστορικά γεγονότα στην Ιταλία και την Ευρώπη του 16ου αιώνα.
Σ’ έναν απόμακρο, παγωμένο πλανήτη μια περιπλανώμενη γυναίκα είναι περισσότερα απ’ όσα δείχνει και λιγότερα απ’ όσα ήταν. Είκοσι χρόνια πριν ήταν η "Δικαιοσύνη της Τόρεν": ένα κολοσσιαίο μεταγωγικό του πολεμικού στόλου της διαγαλαξιακής Αυτοκρατορίας της Ραντς, με μια πολυδαίδαλη τεχνητή νοημοσύνη, εγκατεστημένη σε δεκάδες νεκρά σώματα κατακτημένων.
Τo 1953, μετά από πέντε χρόνια επιβεβλημένης απομόνωσης, ο "πιο έξυπνος επιθεωρητής της ιταλικής αστυνομίας" επί φασισμού αναλαμβάνει και πάλι καθήκοντα σε μία από τις πολλές μυστικές υπηρεσίες της χώρας. Εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, ο Ντε Λούκα επιστρέφει στην Ιταλία του φεστιβάλ του Σανρέμο και των δολοφονιών, που γίνονται όλο και πιο ιδιόμορφες.
